Latest Blog Post

"Sarhoş Gibi Değil, Hayat Gibi"

Pazartesi.
Haftanın ilk günü. Çoğu insanın surat astığı o meşhur sabah.
Benim için başka türlü başlıyor: bir kadeh tekila.
O ince, yakıcı sıcaklık boğazımdan aşağı süzülürken, haftanın telaşına ilk cevabımı veriyorum.
Kim demiş yeni başlangıçlar ayık olmak zorunda diye?

Salı.
Viskiyle kol kola bir gece.
Bir yudumda bozkırın ortasında yürüyormuş gibi hissediyorum kendimi.
Rüzgar yüzümde, adımlarım ağır ama kararlı.
Her dikişte biraz daha içine çekiyor beni yalnızlığın özgür kokusu.

Çarşamba.
Dinlenme günü.
Bedenim ve ruhum bu gece barış imzalıyor.
Sadece sessizlik, sadece nefes almak, sadece kendimle kalmak.
Çünkü savaşçı da bazen kılıcını yere bırakmalı.

Perşembe.
Bira günü.
Daha hafif, daha dostane bir sarhoşluk.
Kahkahalarla örülü, omuz başıma konmuş hayali dostlar gibi.
Dünya dönüyorsa, bırak dönsün... Ben kendi küçük devrimimi kutluyorum.

Cuma.
Yine viski.
Ama bu sefer daha koyu bir gecede, daha ağır bir yalnızlıkla.
Bazen sırf bir şarkıyı yarım bıraktığın için, bardaktaki buz bile senden hesap sorar.
Cuma geceleri affetmez.

Cumartesi.
Rakı.
Sofrada dostlar varmış gibi yapıyorum.
Biraz eski zamanlardan konuşuyorum kendimle, biraz hayal satıyorum kendi masama.
Beyaz bir örtü gibi seriliyor gece; içimdeki eski aşkların üzerine.

Pazar.
Şarap.
Daha yavaş, daha derin, daha kabullenen bir sarhoşluk.
Gözlerimi kapatınca, sanki her şey olmuş, bitmiş, yerli yerine oturmuş gibi.
Pazar geceleri bir dua gibi içilir; şaraba karışan sessizlikle.

İçiyorum evet.
Ama her kadeh, bir hikayeye dönüşüyor bende.
Belki bir gün hepsini anlatırım.
Belki bir gün hiç anlatmam.
Çünkü bazı masallar sadece yaşanır...
Ve sadece insanın kendi ruhuna fısıldanır.

ve yine sarhoşken yazılmış bir blog:) yada çakır diyelim biz buna :)

Tatlısesede bağladık, hadi hayırlısı :)