Latest Blog Post

Hey

Aylar sonra ilk defa huzurlu bir sabah uykusu uyudum.
Gecenin 3 buçuğunda çalıştığım hastanenin aciline gidip iki gün rapor almanın beni bu kadar hafifleteceğini düşünmemiştim.
Kaygısız uyumanın ne kadar büyük bir lüks olduğunu unutmuşum.
Çalışırken ki o koşuşturmacayı, her çağrı da nasıl biri karşılaşacağımın hesabını artık tutmuyorum.
Ama her çağrının enerjimi almasına engel olamıyorum.
İnsanların negatifliğini benliğimde nasıl tolere edebilirim henüz geliştirme aşamasında olduğum bir uğraş.
Böyle kendi kendine kalınca insan özledikleri bir bir uğruyor kapısına.
Sosyalleşmeyi arayacağımı hiç düşünmemiştim.
Sosyalleşmeye geniş zamanlar ayırmanın lüks olduğu bir dünyadayız malum.
Kahvaltı, kitap okumak, arkadaşlarımı aramak, buraya gelip iki satır bir şeyler karalamak.
Özgürlüğüm elimden alınmış haberim yok. Suçlu ben miyim düzen mi ?
Doğan Cüceloğlunun dediği gibi hı :)
''En temel özgürlük, İnsanın kendisi olarak yaşamında var olabilmesidir'' .
Var olabilen var mı sahiden ?

Gassal sonrası yalnızlığı ile yüzleşen tek kişi ben miyim sahi :)
Ki onca kalabalık içinde yalnız kalmayı tercih eden bununla mutlu olmayı tercih eden biri olmuşumdur. Kendi kendimle geçirdiğim zamanı daha özel bulmuşumdur.
Delilik midir alışkanlık mı tartışılır.

Birlikte sustuklarımızı özlüyorum bu aralar. Konuşmadan anlaşabildiğimiz o minicik anların ahengini. İlk heyecanlarımı özlüyorum.
Böyle zamanın düğmesine biri dokunmuş ve ben içimde biriktirdiğim tüm anlarla karşılaşmış ve hatırlamış olmanın şaşkınlığı içindeyim.
Ben yordum kendimi, biraz da sen yor.


Seni kime sorsam ?