Latest Blog Post

Powoli wracam.

Nogi drżą jeszcze z osłabienia, gdy pokonuję ostatnie metry dzielące mnie od mojej willi. Miejsca, w którym ostatni raz byłem...Bardzo dawno temu. Tak naprawdę nikt nie jest w stanie stwierdzić kiedy to się stało, ile czasu minęło, zanim ktoś wezwał pogotowie...

Wchodzę na posesję i dociera do mnie ostry zapach spalenizny. To tylko omamy węchowe, przecież po tamtej nocy został tu przeprowadzony gruntowny remont.

Moja pamięć szwankuje bardzo, odzyskuję urywki wspomnień. Nie wiem co wydarzyło się naprawdę, a co miało wydarzyć. Nie wiem gdzie skończyła się moja historia zanim nastąpił ten okropny wybuch w moim domu.

Pamiętam, że była noc. Pamiętam, że chciałem coś ugotować...Chciałem coś upiec i chciałem zająć się zrobieniem księżycowej wódki...Chyba na jakieś wesele. Pamiętam, że zadzwonił telefon i...Potem był już tylko straszny huk i ciemność...A potem...Dziwne przeczucie, że muszę cię uratować...

Nie wiedziałaś...Nie mogłaś wiedzieć...Może mogłaś, może nikt ci nie powiedział i pomyślałaś, że zniknąłem, że umarłem, że Cię nie kocham i że cię nie chcę, ale to nie tak...

Pogrążony w głębokiej śpiączce czułem, że jesteś w niebezpieczeństwie. Nie wiedziałem tylko, że zgotowałaś je sobie sama przeze mnie, ale zrobiłem wszystko, żebyś została i na mnie zaczekała. Dziś wróciłem do domu, a po drodze kupiłem gazetę, z której dowiedziałem się, że chciałaś się zabić, ale zostałaś uratowana przez ojczyma. Oczywiście, nie mogło być inaczej, bo skupiłem wszystkie siły jakie mi zostały, żeby sprowadzić do ciebie pomoc!

Czy mi wybaczysz? Czy wszystko mi przypomnisz? Czy dasz mi jeszcze jedną szansę?