Latest Blog Post

Kendine Karşı

Verilen Kararlar

İnsan, bir ömrü kararlarıyla biçer. Bazı seçimler sessizdir; bir bakış, bir vazgeçiş, bir sabır anı… Bazılarıysa gürültülüdür; bir çığlık, bir ayrılık, bir yolculuk. Ama hepsi aynı yere çıkar: Sorumluluğun aynasına.

Yaşadığımız her şey, bir zamanlar “evet” ya da “hayır” dediğimiz bir anın çocuğudur. Ve ne gariptir ki, bazen doğru olduğunu sandığımız kararlar bizi darmadağın ederken, hatalı diye korktuklarımızdan huzur filizlenir. Çünkü hayat, mantığın değil, insan kalbinin çelişkilerle yazılmış güncesidir.

Seçeriz.
Kimi zaman sevdiğimizi, kimi zaman gitmeyi…
Kimi zaman susmayı, kimi zaman savaşmayı…
Ama hiçbir karar, sadece kendisiyle kalmaz. Her seçim bir bedel getirir. Kazandıklarımızla övünürken, kaybettiklerimiz bazen içimizi en çok hatırlatan olur.

Ve pişmanlık…
Ah, o ince sızı. En çok da geri dönülemeyen anlarda baş gösterir. Ama hayat, geriye dönmek için değil; taşıdıklarımızla yürümeyi öğrenmek içindir. Her yara, kendi dilinde bize kim olduğumuzu anlatır. Her gözyaşı, bir aynadır aslında: Bize neye fazla değer verdiğimizi gösteren bir dürüstlük.

Fakat tüm bunlara rağmen…
Hayat devam eder.
Güneş bir sabah daha doğar, rüzgâr bir saç teline daha dokunur. Kalp, yeni bir şarkıda yeniden çarpmaya başlar. Çünkü insan, kırık da olsa yürümeye mecburdur. Bazı şeyleri ardında bırakmadan, yeni bir başlangıca ulaşamaz.

Seçimlerimiz kaderimizi yazar, ama sonuçlarıyla yüzleşme şeklimiz karakterimizi oluşturur. Ve her şeye rağmen, hayat kendi inadında güzeldir. Yara izleriyle süslenmiş bir yol, hâlâ yürünebilir. Çünkü bazı yollar acıyla değil, cesaretle hatırlanır.