Latest Blog Post

17/05 Saraybosna

Saraybosna sabahları griye çalar. Gökyüzü uykulu, sokaklar sigara dumanı gibi dağınıktır.

Biz ama yine de gülüyoruz. Birazdan gideceğimiz müzik dükkanının vitrininde takılı kalıyorum. Belki de bir albüm kapağı için poz verir gibi. Üzerimizde üç gündür değişmeyen turne montları, kafamızda ise aynı soru: “Bu akşam en iyi konserimizi verebilecek miyiz?”

Grubun geri kalanı kendi arasında ses seviyesi, loop geçişleri ve geçen konserdeki reverb hataları hakkında konuşuyor. Ben ise vitrin camından yansıyan yüzüme bakıyorum. Kaşlarım çatık değil ama yorgun sanki aynı şarkıyı bir milyon kez söylemişim de hala tam anlamıyla duyuramamışım gibi.

Fotoğraf makinem elimde dolaşıyorum. Bu şehirde ne kadar kalacağımızı bilmiyorum ama bir sokak kedisini ya da gizli bir graffitiyi kadraja yakalayabilirsem, her şey biraz daha anlamlı hale gelecek gibi geliyor.

Tam vizörümde odaklanmaya çalıştığım anda, bir çatı arasından gelen ışık huzmesini yakalıyorum. Deklanşöre basacağım… ama o an oluyor. Benim fotoğraf konusunda yeteneğimden daha hızlı bir hayranın kadrajında yakalanıyorum.