Latest Blog Post

İlk Gülümseme

Ben doğdum… sonra hop Londra’daki eve geldik.
Eve girince bir baktım…
ÇOK FAZLA BÜYÜK İNSAN VAR!

Hepsi bana bakıyor, “Ayyy bu ne tatlı şey böylee!” diyor.
Kucağa alıyorlar beni agucuk bugucuk.. sonra beni kokladılar (bunu neden yaptıklarını hala anlamadım), bırakıyorlar, tekrar alıyorlar… başım döndü valla..

Sonra büyükler kendi aralarında konuşurken içim bir sıcak oldu… Cat yanımda mır mır bana ismimi öğretirken. Sanki hepsi beni çok seviyoo gibi hissettim. Herkes gülüyor ya, ben de dedim ki: Bir deneyim bakalım. Sonra dudaklarım böyle bıp bıp yaptı… Ben de güldüüüm! Hahah değil… böyle “hih” gibi minicik bir gülüş ama olsun.

Anneeem hemen gördüü!
Gözleri kocaman oldu, sonra birden şapır şapır yaşlar aktı.
Ağladı ama kötü ağlamadı… hani böyle kalbi pıt pıt eden türden.
Hemen “ İlk defa gülüyor! yaaa Viserion! ” diye sarıldı bana.
Rox teyzem “Aaaa güldüüü!” diye bağırdı.
Babam “Ben gördüm ben!” dedi.
Göremeyenler “Aaaa ben kaçırdııım!” diye surat yaptı.

Ama ben mutluydum.
Ev güzel.
Büyük İnsanlar çok komik.
Herkes de bana bakınca, içim pıt pıt oldu.

Simdi güzel gülümseme pratiklerime devam ediyorum. Joy’a güzel gülücem çünkü. Yanaklarım ona gülmek istiyo. Joy çok tatlı yaaa… 🧸🩵